20 Ocak 2011 Perşembe

Yatir kaldir, ferber fiyaskosu

Beceremedim. Daha dogrusu yuregim devam etmeye el vermedi. 2. gun iyi gidiyor gibiydik ama aksam yatagina yatirdigimda gene aglamaya basladi, benim de yuregim bir onceki gece oldugu gibi minik yavrumu aglatmaya razi olmadi. Aldim kucagima, evde guzelce dolastik, sonra sallaya sallaya uyuttum. Gece kac defa kalktim saymayi biraktim artik. Zaten gecenin cogunu Lara kolumda bir yandan emip bir yandan uyur pozisyonda, bende sirtimi yataga ve basimi yastiga dayamis sekilde iki buklum uyuyorum. Ne yapalim eger Tracy Hogg'un deyimiyle benimki yanlis ebebeyinlik ise ben kizimi aglatamayarak ve hatta bir onceki gece 1.5 saat aglattigi icin sucluluk duyan ve bu yanlis yolda ilerleyen bir ebebeyn olmaya devam edicem gibi gozukuyor.

2 yorum:

  1. Bence içgüdülerini dinlemekle en iyisini yaptın...Ahkam kesmek istemeyip al kucağına diyemedim ama ben de büyük oğlumda denediğim zamanları hatırlayıp kahroluyorum hala..ferber değildi de kendi kendine uyku denemelerim idi.. zor oluyor geceleri uykusuzluk anne de, çocuk da perişan oluyor ama inşallah çocuk sevildiğini biliyordur ve terkedilmediğini ağlamaya... Allah kolaylık versin hepimize.

    YanıtlaSil
  2. merak etme, için de sızlamasın. yalnız değilsin, ben de öyle büyüttüm oğlumu...

    YanıtlaSil