12 Aralık 2010 Pazar

Esimle son durum

Bu adami anlayamiyorum, beni kanser edicek gercekten kanser edicek... Gecen hafta Turkiye'den bir arkadasimiz gelmisti ikimizinde dertlerini dinledi, ayri ayri bize hak verdi. Ama tabiki o da bir erkek oldugu icin "benim alttan almam gerektiginin, esimin isinden ve bizden baska birsey dusunmedigini, biraz zor bir donem gecirdigini ama benim destegimle bunun ustesinden gelebilicegimizi v.s v.s" gibi seyler soyledi. Bende kendisine "peki bana kim destek olucak, benim duygularimi kim anlayacak, yoruldum artik hep kendimden vermekten, ne kadar fedakarlik edersem bana geri donus o kadar az oluyor" dedim. Isin sonunda arkadasimiz ikimizlede konustu ve "esimin benimle oturup konusacagini, karsilikli isteklerimizi ve sikayetlerimizi birbirimize soylemememiz gerektigini" soyledi. Tabiki benimde istedigim buydu cunku bizim asil sorunumuz zaten iletisim kopuklugu. Arkadasimiz gideli 1 hafta oldu, Ben her aksam bebem yattiktan sonra bekliyorum acaba adam cenesini acip iki laf edicekmi diye. Ne oldu, tabiki hicbirsey. Bu haftasonu alisverise ciktik, O'na ayakkabi almak icin Londra merkez e indik. adam sanki aramizda o kadar kavga olmamis, sanki ayrilmaktan bahseden o degilmis  gibi benimle normal sohbet ediyor. "bak bu nasil? birseyler icelimmi?" Yaaa tamam birseyleri duzeltmeye calisiyor ama bu hicbirsey olmamis gibi olmazki, otur konus be adam, neyse derdin dok etegindeki taslari ama yok iste. Ne yapsam caresi yok, yoruldummm, su pasaport gelsin 1 ay cekip gidicem bakalim birsey degisicekmi!!!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder