Once Ben

Kafam o kadar karisikki, kelimelerimi toparlayamiyorum. Aslinda kafami toparliyamiyorum... Oyle bir kaos un icinde hissediyorumki kendimi, belki disardan bakildiginda hersey cok normal gibi ama ben ruhumda normal yasamiyorum su anda. Hicbirseye yetisemiyorum. Kizimla her sabah yeni bir gune uyaniyorum ama onceden calisan bir kadin olarak hergunun rutini (kizim haric)bana cok sikici gelmeye basladi. Eger kizimdan birazcik vakit bulabilirsem oturup birseyler okumaya calisiyorum ama oyle birsey ki bir seye basliyorum sonra baska bir konu buluyorum onu okumaya basliyorum sora hepsi yarim kaliyor ben gene birkac parcaya bolunerek hic birseyi tamamlamadan kaliyorum... Artik yemekti, temizlikti, utuydu yetistiricem diye kendimi yirtmiyorum. varsin evi bok gotursun, temiz tutuyorumda noluyor:) Esimle aramdaki problemlerden ve bulundugum ruh halinden siyrilabilmek ve kizimi mutsuz etmemek icin kendime "once ben" dusuncesini benimsetmeye caliyorum. Bunu nasilmi yapiyorum. ornegin sabah Lara ile uyandim, aradan 2 saat gecti ve Lara uyudu. Ilk baslarda hemen yapilacak islere girisirdim yemek, utu,temizlik.. v.s. Baktim bu isin sonu yok, ne kadar yapsam ertesi gun gene ayni seyler ve gunun sonunda ben Lara'yla ugrasmak ve evin islerine kosturmaktan kendime 5 dk zaman ayiramamisim. Simdi sabah Lara uyuyunca oncelikle usenmezsem ki kilolarimdan kurtulmak icin usenmemeye calisiyorum oncelikle 45dk plates yapiyorum. Zaten Lara hanim bunun sonunda uyanmis oluyor. 2. uykusunda bu genelde yarim saat, oturup bilgisayara biraz goz atiyorum. eger 3. kez uyursa onda biraz ortalik toparlayip yemek yapiyorum. Artik yemek yapicam diye eskiden oldugu gibi dolma, borek v.s gibi ugrastirici seylerle oyalanmiyorum. yemek yemegi cok severim ama dedim ya artik "once ben" felsefesini savunuyorum. her ne kadar yemek yemegi sevsemde, kendime dinlenmek cin vakit ayirmam daha onemli geliyor. Bunun icin firina balik,tavuk,tavada izgara birseyler yapip yanina salata yapmak hem pratik hemde saglikli oluyor:)