4 Şubat 2011 Cuma

Tahammul...

Artik kocama tahammul etmekte gercekten cok zorlaniyorum. Cok garip duygular icerisindeyim. Evde olmayinca O'nu ozluyorum ama eve gelipte suratini gorunce de cinlerim tepeme cikiyor. Gozume bocek gibi gozukuyor. Hele ki konusmaya baslayinca iyice cileden cikiyorum. Ister istemez ses tonum degisiyor. Hele bir lafi ikinci kez tekrarlatinca hemen sinirlenmeye basliyorum. Napicagimi bilmiyorum, tek bildigim sey var o da canim kizimin babasini gorunce cok mutlu oldugu. Haaa bunun icin boyle hayat surermi iste orasi ayri bir tartisma konusu! Ben ayri anne babanin cocugu olarak ve uvey anne elinde buyudum. Ama ne uvey anne, hayatta en nefret ettigim varliktir kendisi. Hani filmlerde olur ya iste tam oyle bir uvey anneydi. Ben 5 yasindaydim abim ise ortaokulda. Babamla evlenmeden once canimlar cicimler, bize sevgi, sevkat gosterileri, Ne zaman evlendi hepsi son buldu tabiki babam evde olmadiginda!!!Babamdan uzaklastirildik, abimi evden gonderdi. Canim abim ortaokul cagindayken cadi kadinin babamla yatak odasindaki konusmasini duyuyor. Allahin cezasi babama "oglanin onunde bornozla banyodan cikmaya cekiniyorum, bana kotu kotu bakiyor" demis. Abim de tabiki babama birsey soylemeden, amcamlarda kalmaya basliyor neden olarakta okula daha rahat gittigini ileri suruyor. Abim yillar sonra bana bunu soylediginde icim acimisti. Hatta hala aklima geldiginde hala acir!!! Nasil gecer ki resmen hatun babamla evlenip bizi evden postalamayi planlamisti. Babamin dunyadan haberi yok. Zannediyor ki bizi emin ellere teslim etmis. Kadin beni hizmetcisi olarak kullanmaya basladi, Cocuklarina da bakici yapti. Dusun ben 6-7 yasindayim ve ev siliyorum, bulasik yikiyorum, oyuncak bebekle oynamak yerine, canli bebek alti degistiriyorum. Tabiki babam eve gelince bunlarin hicbiri olmazdi. Haaa ola ki babam gordu, "kiz cocugu, yarin birgun ev cekip ceviricek, simdiden yavas yavas ogretiyorum, agac yasken egilir"derdi. Evde 4 cesit yemek olur, bize ancak 1 cesit verilirdi. Ayni sofrada yemek yemeyi biraktirmisti zaten. Surekli babam bizi kotulerdi. Babam da bize kizmaz ama suratiyla doverdi resmen. Kizgin kizgin bakardi. Ben neden mi ses cikarmazdim. Cunku dayak yerdim hemde saglam dayak yerdim. Babam ise sert mizacli bir adamdi ve onunla da cok rahat konusamazdim. Abim olaylarin farkindaydi ve ailenin diger uyelerine farkettigi olaylari soylediginde ters tepki aliyordu. Yani kisacasi cocuk olarak bizi kimse ciddiye almadi. Annem ise sessiz, icine kapanik bir insan oldugu icin O'da bizi koruyup savunamadi. Hatta cadi kadin beni anneme 5 sene gostermedi!!!ben lise cagima gelip artik bu zulume katlanamayacak duruma geldigimde, isyan bayraklarini cektim. Babama butun olaylari anlatmaya basladim. Cadi kadin kendisini savunmak icin hayal gordugumu, yalan soyledigimi iddia etmisti. Ama ben buyuk bir adim atip, kendimi bir nevi kurtardim. daha sonra universite egitimi icin Ankara'ya gittim sonra da tatiller haric baba evine yasamaya donmedim. O gun bugundur dogru duzgun konusmam, konusursam da lafimi esirgemem!!! Offf cocukken yasadiklarimiz anlatmakla bitmez. Hatirlamak bile sinirlerimi bozuyor. Bilgidim tek sey, babamin yapmis oldugu yanlis bir secim, cocuklariyla konusmamasi ve duygu ve dusuncelerine onem vermemesi, iki cocugunun cocukluk yillarinda buyuk yaralar acti. Butun hayatimizi, egitimimizi, secimlerimizi, karakterimizi etkiledi!!! Bildigim tek birsey var, O da hayatimizi cehenneme ceviren bu kadinin yatacak yeri olmadigi! Benim travmatik cocukluk yillarimin burada devreye girmesinin nedeni, eger esimle ayrilirsam kizimin nasil etkileneceginden korktugumdur. Su bir gercek ki benim yasadiklarimin hicbirini benim kizimin yasamasina izin vermem! Kesinlikle uvey anne eline birakmam. Ama sunu biliyorum ki buda cozum degil, sonucta bir yani eksik buyuyecek. Ve gozlemledigim kadariyla ayrilmis anne baba cocuklari bir sekilde hasarli oluyorlar. Esimden ayrilmayi istememenin en buyuk nedeni kizim ama bu sekilde de bizim hayatimiz ne olacak bilmiyorum. Huzursuz bir ailede de buyumesini istemiyorum, cunku bu da normal degil. Yilbasinda biraz duzelir gibi olmustuk, burada belirtmistim ama bu cok kisa surdu. Cunku o zamanda belirttigim gibi sorunlarimiz hallolmamisti sadece belli bir sureligine rafa kaldirilmisti. Iste simdi geri donduler. Ne yapmali ne etmeli???

4 yorum:

  1. Çocukluk yıllarına çok burkuldum :( Şu anki hal için diyebileceğim şu: bence biraz sabır! İlk bebekte ben de buna yakın hisler içindeydim. Eşimle buz gibiydi aramız. Bebeğin gelişi anneyi değiştirdiği gibi babayı da değiştiriyor çünkü ama onlar genellikle bizden biliyorlar bunu. Belki biraz da haklılar. Anne çocuğu sahipleniyor, delice hem de.. baba dışarda kalıyor.. bizde öyleydi en azından.. Durum normalleşene dek, tarafalr sakinleşene ve yeni ortama alışana dek sabırlı olmakta fayda var. Çok duydum ilk sene boşanmak isteyeni.

    Bence dışardayken özlediğinize göre durum o kadar karamsar değil. Bir deneseniz sıcaklık göstermeyi, ama ilk tepkisinde yılmadan.. belki daha sıcak olur ortam naçizane ...

    YanıtlaSil
  2. Iste sorun yakinlasmayi bile canim istemiyor. Diyorum ya gozume bocek gibi gozukuyor diye. adamin davranislari batiyor bana, yemek yemesine bile uyuz olmaya basladim. Yardim almayi dusunsem, bebegimi birakacagim kimse de yok:( Arkadaslarim ben hamileyken, bebek insana sabirli olmayi ogretiyor demislerdi. Bebegime karsi sonsuz sabrim var ama esime karsi asiri sabirsiz bir hal aldim. Allah sonumuzu hayretsin. Nisan'da 1 ay uzaklasicam evden sanirim bana iyi gelicek.

    YanıtlaSil
  3. Canim benim, iyi bir tatili coktaaan hakettin sen. Tatile git, guzel bir dinlen, bebisini ailenle tanistir.Keyfini cikar. Donunce hersey cok guzel olucak. Ben eminim..

    YanıtlaSil